خدا تو رو کشید و دست از قلم کشید...

بر سابقه ی شاعری من سببی تو

با لیلی و شیرین به خدا هم نسبی تو

شیرینی لب ها و سیاهی دو چشمت

شد شاهد این مسئله ، به به! رطبی تو

موهات سیاه است و رخت ماه نشان است

نقاشی بی نقص ز مهتاب و شبی تو

ممنوعه و سرخ است، وَ حوا شده ام باز

تقصیر دلم چیست که گیلاس لبی تو

بیمار نگاهت شده ام روی مگردان

 انگار در این شهر تو صاحب مطبی ، تو